هماهنگي بهينه رله هاي اضافه جريان در شبكه اي با ساختارهاي متفاوت به كمك يك الگوريتم ژنتيك تركيبي

مساله هماهنگي رله هاي اضافه جريان يكي از مسايل با اهميت در بحث حفاظت سيستمهاي قدرت مي باشد . حل اين مساله به طور معمول با فرض ساختار ثابت شبكه صورت مي پذيرد. در عمل به دليل تغيير شرايط بهره برداري و يا خروج اضطراري خطوط ساختار شبكه ثابت نبوده و بهره برداري با توپولوژيهاي متفاوت صورت مي پذيرد . بر اين اساس هماهنگي انجام شده مبتني بر ساختار ثابت، هماهنگي رله ها در ساير توپولوژي ها را الزاما به دنبال ندارد . در اين مقاله با توسعه روش متداول در هماهنگي رله ها و اضافه نمودن قيود ساختارهاي متفاوت شبكه در فرمولبندي مساله، جهت حل اين مشكل روش جديدي ارايه گرديده است . همچنين قيود مربوط به بخش آني در رله هاي اضافه جريان نيز در مدلسازي لحاظ گرديده است . مساله هماهنگي فوق يك مساله بهينه سازي غير خطي پيچيده مي باشد . به منظور حل اين مساله بهينه سازي غير محدب و جهت دستيابي به بهينه سراسري، استفاده از الگوريتم ژنتيك (GA) مي تواند راهگشا باشد. جهت كاهش فضاي جستجو و افزايش راندمان
محاسباتي الگوريتم ژنتيك، در اين مقاله از تركيب روشهاي بهينه س ازي خطي (LP) و GA جهت حل موثر مساله استفاده مي شود . در انتها روش پيشنهادي روي يك شبكه 8 شينه اعمال گرد يده و نتا يج در حالتهاي مختلف بررسي و مقايسه گرديده است.

 

عباس صابري نوقابي
دانشجوي دكتري
جواد ساده
استاديار گروه برق
حبيب رجبي مشهدي
استاديار گروه برق
دانشكده مهندسي، دانشگاه فردوسي مشهد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *