مساله هماهنگي رله هاي اضافه جريان يكي از مسايل با اهميت در بحث حفاظت سيستمهاي قدرت مي باشد . حل اين مساله به طور معمول با فرض ساختار ثابت شبكه صورت مي پذيرد. در عمل به دليل تغيير شرايط بهره برداري و يا خروج اضطراري خطوط ساختار شبكه ثابت نبوده و بهره برداري با توپولوژيهاي متفاوت صورت مي پذيرد . بر اين اساس هماهنگي انجام شده مبتني بر ساختار ثابت، هماهنگي رله ها در ساير توپولوژي ها را الزاما به دنبال ندارد . در اين مقاله با توسعه روش متداول در هماهنگي رله ها و اضافه نمودن قيود ساختارهاي متفاوت شبكه در فرمولبندي مساله، جهت حل اين مشكل روش جديدي ارايه گرديده است . همچنين قيود مربوط به بخش آني در رله هاي اضافه جريان نيز در مدلسازي لحاظ گرديده است . مساله هماهنگي فوق يك مساله بهينه سازي غير خطي پيچيده مي باشد . به منظور حل اين مساله بهينه سازي غير محدب و جهت دستيابي به بهينه سراسري، استفاده از الگوريتم ژنتيك (GA) مي تواند راهگشا باشد. جهت كاهش فضاي جستجو و افزايش راندمان
محاسباتي الگوريتم ژنتيك، در اين مقاله از تركيب روشهاي بهينه س ازي خطي (LP) و GA جهت حل موثر مساله استفاده مي شود . در انتها روش پيشنهادي روي يك شبكه 8 شينه اعمال گرد يده و نتا يج در حالتهاي مختلف بررسي و مقايسه گرديده است.
عباس صابري نوقابي
دانشجوي دكتري
جواد ساده
استاديار گروه برق
حبيب رجبي مشهدي
استاديار گروه برق
دانشكده مهندسي، دانشگاه فردوسي مشهد
