در سال 1925 میلادی وسیله ای به نام سل سین ( selsin ) توسعه یافت . این وسیله شامل یک ژنراتور و یک موتور بوده که از طریق اتصالات الکتریکی به یکدیگر متصل بودند . عملکرد این سیستم بدین ترتیب است که با چرخش ژنراتور ( فرستنده ) ، شفت موتور ( گیرنده ) آن نیز به طور همزمان ( Synchronous ) در موقعیت ژنراتور قرار می گیرد .
در سال های 1943 – 1942 ، سینکرو ها جایگزین سل سینها شدند که از نظر کاربردی عمومیت بیشتری نسبت به سل سینها داشتند . همچنین در جنگ جهانی دوم نیز از سینکرو ها در تسلیحات نظامی استفاده شد .
سينكرو ها از جمله سيستم های موقعيت سنج الكترومغناطيسی مي باشند كه نقش مهمي در سيستم های كنترلی حساس و دقيق از جمله تجهيزات دريايي و رد يابی های زيردريای ، سيستم های نظامی و مخابراتی و سيستمهای ناوبری دارند . ساختمان سينكروها شبيه يك موتور كوچك و عملكرد آنها مشابه ترانسفورماتور بوده ، لذا می توان آنها را نوعی ترانسفورماتور چرخنده به حساب آورد .
سينكروها اساسا براي انتقال اطلاعات از پايگاه های كنترل به تجهيزات بكار مي روند كه می توان به مواردی چون : پرتاب موشك ، زاويه رادار ها و اژدر ها ، هدف گيری و پرتاب گلوله اشاره نمود .
نویسنده : گلناز حبیبی – احسان پیمانی فروشانی
&media=https%3A%2F%2Fdoc.iran-micro.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2016%2F04%2Fsynchros_wall_141234-900x0.jpg){kind=link}