خطوط انتقال و توزيع نيرو با وجود داشتن نقش حياتي در صنعت برق، خود محيط زيست را دچار مخاطره ميسازند. لذا براي كاهش آثار سوء آنها لازم است در طول مسير، بخشي از مساحت زمين اطراف از استفاده نرمال خارج گردد. مساحت زمين اشغالي تابعي از طول خط، عرض حريم و پهناي برجها ميباشد كه براي كاهش آن بايد عرض حريم و پهناي برجها يا پايه ها را كاهش داد. از آنجا كه ميزان حريم، قانوني و عملاً غير قابل تغيير است، تقليل پهناي باند عبور تنها از طريق كاهش پهناي برجها ميسر ميگردد. اين مقاله كه نتايج يك پروژه تحقيقاتي را ارائه ميدهد، بيانگر اين موضوع است كه با تدابير بكار گرفته شده، امكان كاهش پهناي برجهاي خطوط 63 كيلوولت موجود و آينده ميسر است. ميزان اين كاهش به پارامترهاي متعددي وابسته است، اما اين مطالعات نشان ميدهد حتي با بهرهگيري از پايهها يا برجهاي دو مداره متداول در شبكه قرساني كشور ميتوان فواصل فازهاي دو طرف برج را تا حدود 50درصد كاهش داد.