يكي از مشكلات زيس تمحيطي نيروگاه نكا، ورود ماهيها به تاسيسات آب خنك كن و تلف شدن آنها در صافيهاي ورودي است. پس از آزمايش ناموفق سيستم نوري در سالهاي اوليه راه اندازي نيروگاه، در حال حاضر از روش الكتريكي دورسازي ماهي استفاده مي شود. با توجه به عملكرد نامناسب سيستم موجود، روشهاي مختلف افزايش بازده از طريق بهينه سازي يا جايگزيني سيستم موجود بررسي شد. با درنظر گرفتن مزايا و معايب سيستمهاي مختلف دورسازي شامل روشهاي فيزيكي و رفتاري، روش الكتريكي همچنان بهترين گزينه دورسازي است. با طراحي و ساخت پايلوت و تجهيزات موردنياز، آزمايشات پايلوت انجام و تاثير پارامترهاي مختلف بر بازده دورسازي بدست آمد. با توجه به اهميت توزيع ميدان الكتريكي ، نر مافزاري براي شبيه سازي ميدان زير آب تدوين گرديد. شبيه سازيها نشان داد بدليل سرعت زياد آب در كانال ورودي، ميدان الكتريكي سيستم موجود براي دورسازي ماهيها مناسب نيست. پس از بررسي روشهاي گسترش ميدان الكتريكي به نواحي با سرعت كمتر، نصب الكترود كمكي در بالادست الكترودهاي اصلي بعنوان روش مناسب انتخاب شد. توسعه ميدان سبب افزايش جريان و توان مصرفي مي شود كه نيازمند تغيير در دستگاههاي توليد پالس است . با محاسبه جريان موردنياز در حالتهاي مختلف، دو روش به عنوان گزين ههاي مناسب بهينه سازي تعيين شد.
مرتضي جلالي ليچائي
پژوهشگاه نيرو – گروه محيط زيست
