يكي از ر وشهاي متداول براي افزايش راندمان و ظرفيت توليد توان در نيروگاههاي بخار موجود، بازتواني (Repowering) مي باشد. در بازتواني، يك يا چند توربين گاز در كنار واحد بخار موجود نصب شده و از طريق ادغام آنها با واحد بخار، ظرفيت و راندمان توليد توان افزايش پيدا مي كند. با توجه به شرايط نيروگاه بخار موجود، روشهاي مختلفي براي بازتواني وجود دارد كه يكي از آنها كه در آن، فرصت استفاده مجدد از بويلر موجود فراهم مي شود، بازتواني به روش جعبه هوا (windbox repowering) است. در اين روش با نصب يك يا چند توربين گاز در كنار واحد بخار موجود، گازهاي
خروجي از توربين گاز به عنوان هواي پيش گرم شده براي احتراق در بويلر استفاده ميشود. به دليل درصد پايين اكسيژن در خروجي توربينهاي گاز
پيشرفته امروزي، براي افزايش درصد اكسيژن در واكنش دهنده هاي احتراق تكميلي در بويلر، به گازهاي خروجي از توربين گاز هواي تازه اضافه مي شود . در اين مطالعه اثر مخلوط كردن هواي تازه با خروجي توربين گاز در بازتواني بررسي شده و دو طرح ممكن براي اينكار يعني پيش گرمايش يا عدم پيش گرمايش هواي تازه با هم مقايسه شده است.
وحيد نيري خضرلو ، سي دمحمد سي دمحمودي
دانشكده مهندسي مكانيك دانشگاه تبريز
تبريز – ايران
