نخستین ارتباط مخابراتی در هرمزگان با راه اندازی تلگراف با روش مورس در حدود سال 1275 هجری شمسی آغاز شد . در این سال اولین خط تلگراف در عمارت کلاه فرنگی بندر لنگه که متعلق به کمپانی هند شرقی بوده راه اندازی شد . در مرحله بعد در سال 1307 یک کابل زیر دریایی که از یک طرف بندر جاسک را به بنادر مهم پاکستان و هند و از طرف دیگر تیاب ، جزایر قشم ، هنگام و بندرعباس را به یکدیگر مرتبط می کرد راه اندازی شد که محل اتصال این شبکه در بندرعباس پس از آن بنام محله سیم بالا مشهور شد . بعد ها اولین خط تلگراف بین الملل از طریق شیراز – بندرعباس و کرمان – بندرعباس برقرار گردید . اولین ارتباط تلفنی با تهران از طریق یک دستگاه کاریر آغاز شد تا اینکه با نصب یک مرکز تلفن 50 شماره ای موسوم به الکسون ارتباط تلفنی به ادارات و بعضی از منازل برده شد و به مرور این مرکز تا 400 شماره توسعه یافت تا اینکه در سال 1348 اولین مرکز یک هزار شماره ای خودکار در بندرعباس آغاز به کار نموده و تا سال 1357 به 6600 شماره توسعه یافت . همزمان در آن ایام مردم شهرهای بندرلنگه و میناب تنها از تلفنهای مغناطیسی 400 شماره ای استفاده می کردند .