سيستمهاي ذخيره ساز انرژي حرارتي به دليل كارآيي خوب، هزينه نسبتاً كم و همچنين فن آوري در دسترس در سالهاي اخير مورد توجه محققان قرار گرفته اند. كليدي ترين بخش در اين سيستمها مخزن ذخيره انرژي است كه با جذب انرژي حرارتي در زمان وجود مازاد در سيستم و دفع آن در زمان افزايش تقاضا و يا كاهش توليد باعث يكنواختتر شدن جريان انرژي بين منابع و مصارف ميشود. ذخيره حرارت محسوس در بسترهاي متراكم در تانكهاي ذخيره انرژي از جمله روشهاي مورد تحقيق در اين زمينه بوده است. مدلهاي پيشنهادي موجود در ادبيات موضوع عمدتاً بار حرارتي ورودي تانك در مرحله شارژ و تخليه را ثابت فرض نموده اند كه با حالت واقعي خصوصاً در كاربردهاي خورشيدي تطابق ندارد.
مطالعه هارمونیک های شبکه
0.00 KB