هيچ يك از اعمال انساني و دنيايي ، بازدهي صد درصد ندارد . از اين روست كه استفادة بهينه و ممانعت از هدر رفتن امكانات ، يك بحث اوليه و اساسي است . اين موضوع آنگاه مهم و جدي تر مي شود كه كار مايه انجام هر عملي ، يعني انرژي ، مورد بحث و مد نظر باشد . به جرأت مي توان مدعي شد كه با توجه به محدوديتهاي موجود در منابع انرژي و اهميت هزينه هاي انرژي در قيمت تمام شده محصولات ، وجود پتانسيل بالاي صرفه جويي ، لزوم كاهش قيمت تمام شده محصولات به منظور افزايش توان رقابتي ، ، لزوم كنترل و كاهش هزينه ها در بخش انرژي در حوزة مديريت دارايي و هزينه ها و… اعمال مديريت مصرف انرژي را امري اجتناب ناپذيرو دائمي كرده است .
