ابتدا در اين مقاله دادههاي تابش خورشيدي اندازهگيري شـده بر روي يك سطح افقي طي سالهاي 2001تـا ، [1] 2006بـا مقادير محاسبه شده توسط روابط تجربي مقايسه شـدهانـد. بـا توجه به اعتبار روش آنگستروم از ايـن روش بـه عنـوان روش پايه در محاسبه ميزان تابش خورشيدي بر روي سطح شيب دار استفاده شده است. در اين مرحله دو روش به كار گرفته شد و مقادير بدست آمده از اين روشـها بـا هـم مـورد مقايـسه قـرار گرفتند. سپس زواياي بهينه براي سطح شـيب دار در هـر مـاه محاسبه شد. هر دو روش به نتايج نسبتا مشابهي منتهـي شـدند. آنچه كه از بررسي روش ها و مقايسه نتايج حاصـل شـد ايـن بود كه استفاده از سطوح شـيب دار در منطقـه يـزد عـلاوه بـر مزيت جذب بيشتر ميزان تابش در ماههاي سـرد سـال، حـدود % 21 افزايش جذب انرژي در طول سال را به دنبال دارد.