مدلهاي رياضي تجهيزات فيزيكي، خلاصه اي از واقعيت هستند و هدف آن ها به تصوير كشيدن ويژگي هاي مهم سيستم مورد نظر با دقت و سادگي مناسب است . براي ماشين سنكرون، مدل هايي با درجه پايين كه از تئوري محورهاي قائم dq استفاده مي كنند، براي پيش بيني رفتار حالت دايمي يا ديناميكي آن ها به كار ميرود. درطي ساليان گذشته، مدلهايي براي نمايش پديده هايي مرتبط با رفتار مدار توزيع شده سيم
بندي روتور ، اشباع مغناطيسي و مسايل مربوط به برجستگي روتور پيشنهاد شده است . با يك دقت نظر كلي در همه آنها ميتوان دريافت كه آن ها برروي يك مسئله خاص متمركز شده و بنابراين به وسيله آن نيز محدود شده اند. زماني كه حالات گذراي كميت هاي استاتور نظير جريان، ولتاژ
و يا نوسانات الكترومكانيكي روتور را براي بررسي پايداري از شبيه سازيها بدست مي آوريم، مشاهده مي شود كه نتايج بدست آمده با مقادير واقعي سازگاري مناسبي ندارد . از اين رو با اصلاحاتي در محور d روتور مي توان به نتايج بهتري دست يافت . در اين مقاله سعي بر آن است كه از پارامترهاي مدل درجه دو رايج به م دلي دست يافت كه از نظر دقت به واقعيت نزديك تر بوده و نيازي به اطلاعات بيشتر ندارد . نتايج بدست آمده با نتايج مدل درجه 4 مقايسه خواهد شد . براي اين منظور از نرم افزار MATLAB SIMULINK TOOLBOX استفاده شده است.
ابراهيم كريمي احد كاظمي
دانشجوي كارشناسي ارشد دانشيار دانشكده برقدانشكده برق
دانشگاه علم و صنعت ايران
تهران- ايران
