مشكل اصلي در ارزيابي قابليت اطمينان سيستمهاي قدرت مركب، خصوصا” سيستمهاي قدرت بزرگ اندازه، نياز به اطلاعات زياد و بالا بودن زمان محاسبات مي باشد. اين امر ناشي از بالا بودن تعداد تجهيزات و بطبع افزايش پيشامدهاي مختلف خروج تجهيزات است. معمولا”در مطالعات قابليت اطمينان سيستمهاي قدرت بخش خاصي از يك سيستم مورد توجه قرار مي گيرد. بنابر اين لازم است تا با استفاده از يكسري روشهاي معادل سازي، تاثير ساير بخشهاي شبكه نيز در نظر گرفته شود.