مدار های مجتمع ، همان مدارات الکترونیکی گسترده در ابعاد کوچک می باشند که به دلیل حجم بالا و قیمت تمام شده مدارات گسترده ، ساخته شده اند و روز به روز توسعه پیدا می کنند . برای مثال در ساخت یک تراشه بسیار کوچک ، ممکن است 100 ها ترانزیستور یا بیشتر استفاده شده باشد که این ویژگی موجب کاهش ابعاد مدار و کاهش هزینه ها می شود .
زمانی که برای اولین بار این تراشه ها ساخته شدند ، بسیاری از تولیدکننده ها ، شروع به تولید مدار های خود با این تکنولوژی کردند به طوری که امروزه کمتر مداری دیده می شود که از این تکنولوژی استفاده نکرده باشد . همچنین این تراشه ها را می توان به دو دسته آنالوگ و دیجیتال تقسیم بندی نمود که نوع آنالوگ ، خود به دو دسته خطی و غیر خطی تقسیم بندی می شود .
نوع خطی مربوط به تراشه هایی است که رابطه ورودی و خروجی آن ها خطی است و بیشتر شامل تقویت کننده های سیگنال کوچک می شوند . درس مدار مجتمع خطی به برسی ساختار داخل این نوع تراشه ها می پردازد و به دانشجویان این دید را می دهد که چطور این مدارات تحلیل و طراحی می شوند .
دستور کار پیش رو مربوط به آزمایشگاه مدار های مجتمع خطی است و در آن آزمایش هایی از قبیل تست منابع جریان و تقویت کننده های تفاضلی که بخش اعظمی از مدارات مجتمع خطی را تشکیل می دهند ، وجود دارد .
