در توربينهاي بادي با محور قائم، از انرژي باد بخوبي استفاده نميشود و معمولاً براي شروع به چرخش نياز به راه انداز (استارتر) جداگانه است مثل مدل داريوس و يا نصب آنها در ارتفاع خيلي مشكل است مانند مدل ساوينيوس . در اين روش پيشنهادي كه در سال 1371 به ثبت رسيده است، هر دو پرّه هم محور با هم زاويه 90 درجه دارند و آزاد به كمك نيروي باد حول محور و با آن ميچرخند . در اين روش 3 مجموعه از اين نوع پرّه ها با زاويه 120 درجه در بالاي هم قرار ميگيرند و باعث چرخش محوراصلي ميشوند . بر اساس اين روش سيستمي طراحي و ساخته شده كه داراي برجي بيست متري است. اين سيستم، به كمك مجموع ه اي كه شامل جعبه دنده، افزايندة دور و ژنراتور سنكرون 60 كيلو وات است، برقي سه فاز 400 و يا 220 ولت با فركانس 50 هرتز توليد ميكند .نتايجي كه بدست آمده حاكي از اين است كه اين دستگاه بدون راه انداز با وزش بادي كم سرعت، شروع به چرخش ميكند. از جمله مزاياي اين دستگاه مي توان به گشتاور بسيار خوب و ايمني در مقابل صاعقه اشاره كرد . اما مشكل ترمز هنوز در اين سيستم حل نشده و در صورتيكه باد از پايين به بالا بوزد و قوي باشد ممكن است به آن آسيب برساند.
محمدعلي سرمدي
مركز بين المللي علوم پيشرفته
ايران
