افزايش اندازه حركت در خروجي پره هاي ثابت توربين از طريق بهينه سازي پروفيل پره با استفاده از الگوريتم ژنتيك

در اين مقاله بر اساس قيود حداقل تلفات آئروديناميكي و حداكثر اندازه حركت خروجي از رديف پره هاي ثابت توربين، منحني بهبود يافته اي براي شكل پره ها با استفاده از الگوريتم ژنتيك پيشنهاد شده است . براي تجزيه تحليل جريان بين پره هاي توربين، معادلات دو بعدي اويلر از طريق كد
عددي زمان پيمايشي جيمسون، بر اساس فرمول بندي مركزسلولي مورد استفاده قرار گرفته است . روش عددي مذكور صريح بوده و از جمله ويژگيهاي آن كاربرد آسان براي هندسه هاي پيچيده و قابليت تسخير شوك بدون داشتن نوسان مي باشد. براي بهينه سازي پروفيل پره ها، درصد تغييرات فشار سكون به عنوان معياري از تلفات و نيز اندازه حركت خروجي جريان از رديف پره ها در تابع هدف منظور شده اند.

 

عليرضا تيمورتاش – محمدرضا م هپيكر – كامران حداد
استاديار گروه مهندسي مكانيك – دانشگاه فردوسي مشهد
دانشيار گروه مهندسي مكانيك – دانشگاه فردوسي مشهد
دانشجوي كارشناسي ارشد تبديل انرژي
كميته تحقيقات شركت مديريت توليد نيروگاههاي گازي خراسان
(شركت برق خراسان)
ايران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *